Σαγιονάρες
Στη σιωπή της κλεισμένη
Η μάνα δίπλα στο παράθυρο
Κι κόρη στο πάτωμα πεσμένη
Οσο ασαφές τόσο ξεκάθαρο

Το υπνοδωμάτιο, μες την εντέλεια
Κι όλα εκεί μέσα, πάντα σε τάξη
Μα όλου του κόσμου μαζί η συντέλεια
Στο πρόσωπό της έχει κουρνιάσει

Στο τραπεζάκι, παλιά κορνίζα
Oι δύο γονείς, στη μέση εκείνη
Χωρίς να θέλουνε, μάρτυρες γίνανε
Στο τελευταίο της ταξίδι

Στο ντουλάπι πλάι στο νιπτήρα
Με το πορτάκι το καθρεφτένιο
Μόνο στολίδι, το ξυραφάκι
Ακόμα υγρό και ματωμένο

Και στο πατάκι, πλάϊ στη μπανιέρα
Τις σαγιονάρες της, να τις αφήσουνε
Κι ας μη προλάβανε σ’ αυτού του κόσμου
Τις ομορφιές να την βαδίσουνε

© Ι.Κ. Sourlouloudi 2.4.2008

Ο Δάσκαλος γυρισε

Γύρισε πίσω από ταξίδι μεγάλο

Τον είδα και σκέφτηκα:



"Που περπάτησε;

Ποιόν αντίκρισε;

Που γονάτισε;

Τι αφουγκράστηκε;"



Γύρισε πίσω με γαλήνια την όψη

Τον είδα και ρώτησα:



"Τι στοχάστηκε;

που ξεκουράστηκε;

Που βυθίστηκε;

Τι συλλογίστηκε;"



Γύρισε πίσω με την Αύρα να φέγγει.

Τον κοίταξα και αναρωτήθηκα:



"Που πλανήθηκε;

Που κοιμήθηκε;

Που φωτίστηκε;

Που ξαναγεννήθηκε?"



Γύρισε πίσω και με κοίταξε ήσυχα

Ήρθε κοντά και μου ψιθύρισε:



"Μην παιδεύεσαι

Μην ξοδεύεσαι

Αφέσου και δεν θα χάσεις

Αφέσου και θα με φτάσεις"


© Ι.Κ. Sourlouloudi 2008