Ελευσίνα
Με το κουμπί στο λαιμό σπασμένο
Μόνος βαριά τραυματίας το πουκάμισο
Σε κρυψώνας πτυχές βαμβακερές
κουλουριασμένο στο σκοτάδι το τραύμα
Σειρήνας που φεύγει
«Με ξεχάσατε στην άσφαλτο!»
γοργής σπινάρουν
τα λάστιχα της απομάκρυνσης
Κενού φορείου
Τέσσερις πάντα οι βαστάζοι
Πόσο εξαντλητική
του άδειου ρούχου η βαρύτητα;
Μόνη σκυφτή η χηρεία στο παγκάκι
μπαλάκι στη χούφτα έσφιξε
Τυλιγμένη σε χαρτομάντιλο
τη στεναχώρια
Κι η ψυχή;
Πενθεί ποτέ του σώματος την απομάκρυνση;
«Τι περιμένεις λοιπόν;
Γύρνα!
Πονούσε πάντα
Η Ελευσίνα»
Aφιερωμένο στον Χ.Μ. την 8.7.2004
15 comments:
Καλημέρα! Μου άρεσε στο προφίλ στο "δικηγόρος" το "προς το παρόν" :))
Καλημέρα, ελπίζω ακόμα να αλλάξω ζωή και θα το καταφέρω μάλλον. Ευχαριστώ που πέρασες από δω
λουλουδι ξερεις τι μου αρεσει περισσοτερο..ο εσωτερικος διαλογος,που προκαλεις αυτο που δεν βλεπεις σαν να του λες''ελα αν σου βασταει''.Και η αναφορα στην Ελευσινα.. ειναι αυτη που σε εισαγει..
δεν μου θυμιζει,
με παραπεμπει να ''δω''.
Το ξερεις οτι γραφεις καλα.
ωραιο σουρλουλούδι! καμμια φορα ξεκινας τη μερα χωρις τιποτα και καταληγεις με κατι αλλοτε παλι το σωμα αλλου βρισκεται και εσυ με μαι ψυχη ξεδοντιασμενη στο χερι πας καπου να της βρεις καταφυγιο
Ysatis today
Σε ευχαριστώ. Προκαλώ-προσκαλώ-απευθυνομαι σε όσους δεν με φοβούνται, όσους δεν τους φαίνομαι τρομακτική, ούτε εγώ ούτε τα θεματα μου.
5 pink flowers
Ακριβώς έτσι. Το σώμα, περιδιαβαίνει όσο ακόμα βαστά, νέους ολοένα τόπους. Που και που, στην αρχή συνήθως, ακολουθεί και η ψυχή, σιγά σιγά με τον καιρό απομακρύνεται, χωρίς να την τρομάζει που πριν ακόμα διαχωριστεί για πάντα από το σώμα, είχε αρχίσει ήδη να στοιχειώνει
λουλουδι πραγματικα μου αρεσει η γραφη σου,δεν αισθανθηκα να με τρομαζει ποτε..απο την αλλη δεν πιστευω στην θεωρια της''ξεδιαντροπης''ψυχης ισως γιατι ημουν παντα τυχερη και παρα τις αντιξοοτητες κρατηθηκα σαν το ''κουβαρακι''που περιγραφεις στο ποιημα σου αδιαιρετη.Αλλωστε ο μονος τροπος για να διαφυλαξεις την ψυχη σου ειναι να μην την περιφερεις σε δρομους για τους οποιους δεν προοριζεσαι,ετσι και δεν θα στοιχειωσεις. Αν ξεκινας την μερα σου με εστω κατι δεν περιμενεις να περασει για να σου φερει οτιδηποτε..να εισαι ο εαυτος και ας πληγωνεις μερικους, δεν πειραζει.
σε παρακολουθω με ενα γλυκο χαμογελο που εχει και ολα τα στοιχεια της ομορφης θλιψης αλλα και αυτο μεσα στη ζωη ειναι και εσυ τοσο γλυκα διεισδυεις μεσα στη ζωη για αυτο σε αγαπαμε ετσι και κατανυκτικο προσκυνημα σου κανουμε συχνα..να σια καλα
Ουτε στην θεωρια περι ασκοπης γλυκας πιστευω,οταν μαλιστα αυτη κρυβει την κακια του ανικανοποιητου.Δεν ειμαι θεος για να προσδοκω κατανυκτικο προσκυνημα(αφου ουτε το μυαλο, μου διεσχισε ποτε μια τετοια σκεψη) ειμαι αλλωστε πολυ νεα και πιστευω πως εχω τα περιθωρια να ονειρευομαι χωρις να ζω μια ιδεατη ζωη(οπως θα ηθελα να ειναι).Ετσι δεν χρειαζεται να εξαναγκαζομαι σε ομαδοποιηση και οι ανθρωποι που με πλησιαζουν με αγαπουν πραγματικα..εδω κλεινει η παρενθεση απο σεβασμο στο λουλουδι.Και λουλουδι αν για οποιονδηποτε λογο δεν εκτιμας την αποψη μου για την γραφη σου σε παρακαλω μην διστασεις να μου το πεις.
ysatis χθες αργα το βαρδυ οατν το εγραφα αυτο στο/στη σουρλουλουδι αναφεροταν το πιο πανω σχολιο μου και στη σιωπηλη του/της διαδιεισδυση -οπως λεει και ο τιτλος-που εχει μια ομορφη θλιψη και καπου εκει κατοικει και μια αισιοδοξια και αυτο εμενα με κανει να ερχομαι συχνα εδω να βρισκω ενα ομορφο καταφυγιο στα λογια αυτου του μπλογκ
always you sourlouloudi a tender dark side with a bright tender smile..a nice portrait
με δανεικα τα λογια του Ρίλκε..We, who are still the breathed-upon,today still the breathed-upon, count this slow breathing of earth,whose hurry we are.
λουλουδι''σε εισαγει''...εν.τον αναγνωστη,οχι εσενα ως προσωπικοτητα.
''να δω''εν. να καταλαβω το πνευμα της γραφης.
Καληνυχτα.
giati me prolavan alloi...
kai ego gia afto to "dikigoros pros to paron" zousa!!!
ti kanei i panemorfi dimiourgos???
epestrepsa apo aglia kai etoimazo ta ftera mou gia America
elefsina einai enas stathmos makria... isos oxi poli makria!!!
Kαλησπέρα σε όλους. Χάθηκα γιατί αναρρώνω αργά αργά από μια εγχείρηση. Ολα καλά πάντως.
Υsatis today
Εχεις απόλυτο δίκιο. "Ο μονος τροπος για να διαφυλαξεις την ψυχη σου ειναι να μην την περιφερεις σε δρομους για τους οποιους δεν προοριζεσαι"
Αργησα να το καταλάβω.Τώρα πια την αποχώρισα απόλυτα από το σώμα. Το σώμα καμιά φορά παραμένει επιπόλαιο. Εκείνη όμως δίνεται μόνο όπου της αξίζει.
Οσο για την γνώμη σου για την γραφή μου, θα ήθελα να μην σταματήσεις να την εκφράζεις. Δεν είμαι εδώ πάντως για να τεστάρω την λογοτεχνική μου απήχηση, αν και με βελτιώνει και με χαροποιεί κάθε σχόλιο. Είμαι εδώ για να μοιραστώ μαζί μας τον κρυφό εαυτό μου.
5 pink flowers
Σε ευχαριστώ που επιστρέφεις. Και εγώ σε παρακολουθώ σταθερά και νομίζω πια πως εχω αρχισει και να σε αισθάνομαι.
asxeto
Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ. Και εγώ περνάω συχνά από "σένα". Το πορτραίτο είναι δώρο του άγνωστου και πολύ αγαπητού σε μένα Blogger voice of the voices. Ετσι με φαντάστηκε, μου το έστειλε, το κοίταξα, ένιωσα πόσο μου μοιάζει, τον ευχαρίστησα και το υιοθέτησα. Σιωπηλά και διεισδυτικά.
Piece de resistance
Σε ευχαριστώ αγαπημένη piece. Νιώθω πια την αναπνοή σου στον ώμο μου. Με την ευκαιρία το τελευταίο σου post "Thank u for Satie" είναι εξαιρετικό.
Xασάπη γράμματα
Γειά σου γλυκιέ μου. Η δικηγόρος "προς το παρόν" έχει κάνει εγχείρηση και δεν μπορεί να μιλήσει. Η Ελευσίνα δεν είναι πόλη. Ειναι σταθμός. Που πρέπει να τον περάσεις. Είναι και σύμβολο. Είναι όλα όσα καταστράφηκαν και τώρα προσπαθούν να ανθίσουν πάλι. Καλό σου ταξίδι
τι βλακειες γραφεισ
Post a Comment