Σαγιονάρες
Στη σιωπή της κλεισμένη
Η μάνα δίπλα στο παράθυρο
Κι κόρη στο πάτωμα πεσμένη
Οσο ασαφές τόσο ξεκάθαρο

Το υπνοδωμάτιο, μες την εντέλεια
Κι όλα εκεί μέσα, πάντα σε τάξη
Μα όλου του κόσμου μαζί η συντέλεια
Στο πρόσωπό της έχει κουρνιάσει

Στο τραπεζάκι, παλιά κορνίζα
Oι δύο γονείς, στη μέση εκείνη
Χωρίς να θέλουνε, μάρτυρες γίνανε
Στο τελευταίο της ταξίδι

Στο ντουλάπι πλάι στο νιπτήρα
Με το πορτάκι το καθρεφτένιο
Μόνο στολίδι, το ξυραφάκι
Ακόμα υγρό και ματωμένο

Και στο πατάκι, πλάϊ στη μπανιέρα
Τις σαγιονάρες της, να τις αφήσουνε
Κι ας μη προλάβανε σ’ αυτού του κόσμου
Τις ομορφιές να την βαδίσουνε

© Ι.Κ. Sourlouloudi 2.4.2008