Γαμήλιο εμβατήριο

Τόσους μήνες τώρα η Ζωή και η Ανάπαυση της σε μιά σκληρή διαπραγμάτευση.

«Η Ανάπαυσή» μας είναι διαπραγματεύσιμη, όπως και η αναπνοή μας, και το να μπορούμε να κοιτάμε την απεραντοσύνη του ουρανού μέσα απ΄ τις σκιές των ψηλών κτιρίων

«Οne bedroom in Manhattan 2500$» έλεγε στο τραπέζι ο Ευριπίδης

«Ενα δωμάτιο στις εργατικές πολυκατοικίες στην Αγ. Πετρούπολη κοστίζει 20$», σκέφτομαι, «και βλέπει έναν τεράστιο ουρανό που για δύο μήνες το χρόνο δεν αφήνει τον ήλιο να δύσει»

Στα τρένα πουλάνε λεμόνια, παγωτά, τράπουλες και κατσαριδοκτόνα

Οι στρατιώτες πίνουν μπύρες για να μην κρυώνουν

Οταν περνάει ο έλεγχος εισιτηρίων βγαίνουν στην πλατφόρμα που συνδέει τα βαγόνια μεταξύ τους και καπνίζουν με μανία για να γλιτώσουν το πρόστιμο

«Για τη Μεγάλη Παρασκευή δύο κρατήσεις χωρίς επιστροφή!» λέω στον ταμία

«Να της κρατάς το χέρι στο ταξίδι, το τρένο είναι γεμάτο μεθυσμένους, μπορεί να φοβηθεί..»

«Μη Σε ξεγελάνε τα γαλάζια τους μάτια και τα ξανθά τους μαλλιά, Εσύ ξέρεις πως δεν είναι οι Αγγελοί Σου»

«Τι θες να σου φέρω απ΄ το ταξίδι μου γιαγιά;»

«Το χαμόγελο και ένα ζευγάρι αληθινά μάτια κοστίζουν όσο και μιά Ρώσικη ξύλινη κούκλα»

Όταν το σώμα δεν πουλιέται πια, οι γυναίκες πουλάνε κεντήματα και γλυκά του Πάσχα.

Το γλυκό του Πάσχα που μου πούλησαν ήταν μπαγιάτικο.

Πετάω τα κομμάτια του σ’ ένα σκυλί που κοιμάται μπροστά στα θερινά ανάκτορα των Τσάρων που ανακαινίζονται.

Οι οικοδόμοι με κοιτούν με περιφρόνηση και σταυροκοπιούνται.

Απ΄τον Τσεσμέ επιβιβάστηκε στο τρένο για την Αγ. Πετρούπολη, για να αφήσει την ψυχή της να ταξιδέψει πάνω στα μεγάλα κομμάτια πάγου που κατεβαίνουν απ΄ τις λίμνες του Βορρά τον Απρίλη, και σιωπηρά διασχίζουν τον Νέβα, για να χυθούν και να λιώσουν στη θάλασσα της Βαλτικής στο τέλος του Μάη.

Δεν υπάρχει γιορτινό τραπέζι, πρέπει να δειπνήσουμε στο εστιατόριο πριν την Λειτουργία, και τα εστιατόρια απόψε θα κλείσουν νωρίς.

«Pelmenis de viande d’ ours avec fois gras de canard et sauce de grenade» και κόκκινη σαν αίμα «Borsch» από πατζάρια για πρώτο

Τα χέρια ενός διάφανου πιανίστα και το δοξάρι ενός βιολιού που ορφάνεψε απ΄ την ορχήστρα του, βοηθούν χαρούμενα βαλς του Στραους να κατέβουν απ΄ το πατάρι στη μεγάλη σάλα.

Την ώρα της αναγγελίας του θανάτου οι μουσικοί ερμηνεύουν με έξοχη αυθάδεια το γαμήλιο εμβατήριο.

Ο Τσάρος Νικόλαος ο Β και η Αικατερίνη η δεύτερη κατεβαίνουν βιαστικά από τα κάδρα και ζεσταίνουν τη λύπη μου με τα γούνινα πανωφόρια τους

Πίνουμε όλοι μαζί ένα ποτήρι κόκκινο «Hermitage» στη μνήμη όλων όσων αναπαύονται τη νύχτα της Μεγάλης Παρασκευής

 

Ο Βαγγέλης αρχίζει να πονάει, φοβάται μην κάνει Πάσχα σε Ρώσσικο νοσοκομείο, αρχίζει πάλι να μην επικοινωνεί, δεν τηλεφωνεί στη μητέρα του πριν την Ανάσταση για χρόνια πολλά
Ο Περικλής αναζητά στα επίμονα βλέμματα γύρω του  μια αγκαλιά για τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου

Ο Ευριπίδης μου ψιθυρίζει πως η ψυχή της θα είναι καλύτερα εκεί που πηγαίνει και μ΄ αγκαλιάζει
Εγώ φοβάμαι πως έχασα για πάντα το ταξίδι της μητρότητας, τη στιγμή που εκείνη χαμογελάει στη θέα δισέγγονων και εγγονών να γευματίζουν ψάρι στο άδειο σπίτι της.

Η Ανάσταση έγινε ταπεινά, χωρίς τυμπανοκρουσίες και βεγγαλικά...

όλες οι γυναίκες φοράγανε μαντήλια,

 οι οικοδόμοι τις φόρμες με τις σκόνες και τις μπογιές,

οι νοικοκυρές τα καθημερινά τους

Αύριο θα πάμε στο Μουσείο

Ολες οι κηδείες θα γίνουν μαζί την Τρίτη του Πάσχα

Τις μέρες του Πάσχα δεν γίνονται κηδείες

Οι νεκροί του Πάσχα περιμένουν στοιχισμένοι στα ψυγεία τη σειρά για τη δική τους Ανάσταση.

Καλή Ανάσταση γιαγιά..

Αφιερωμένο στην γιαγια μου που έμελε να μάθω το θανατό της μια κρύα Μεγάλη Παρασκευή στην Aγία Πετρούπολη

Αγια Πετρούπολη

7.5.2003 

Ιωαννα  Κολλινιάτη