Πέραμα Σαλαμίνα και πάλι Πέραμα

Σε άδειο χειμωνιάτικο ferry boat βραχύχρονου προορισμού επιβαίνοντας

Απαλλαγμένου κινδύνων ωκεανών σκοτεινών και προορισμών μακρινών εξωτικών ονείρων

Στης κρύας κουπαστής του καταστρώματος β το διαβρωμένο παγκάκι

Καθισμένη ανάμεσα σε ναύτες εξόδου που πιστή ονειρεύονται πάντα την προσμονή της αρραβωνιαστικιάς,

γυναίκα μόνη εγκυμονούσα

χωρίς ελπίδα για την ζωή που φέρει,

αφήνει τη μοναξιά της με τα γόνατα μισάνοιχτα από το βάρος,

να παρεισδύσει μέσα από βλέμματα σκοτεινά στης χειμωνιάτικης θάλασσας τη δίνη.

Εγώ,

ανάμεσα σε έναν ιερωμένο που αγωνίζεται με μετρημένα γλυκερά βλέμματα να πείσει για την θεϊκή του αφοσίωση καχύποπτους επιβάτες,

και μια μητέρα που την απόγνωσή της κρατά στο ένα χέρι και με το άλλο προσπαθεί να την πουλήσει σε χαρτομάντηλα αξίας «ότι προαιρείσθε»

σε άσκοπη ανάλαφρη μετεώριση αφήνομαι να επιδοθώ,

στου χρόνου της ζωής μου το ακαθόριστο ταξίδι

ζυγίζοντας προσεκτικά το πέταγμά μου πάνω απ΄ τα κύματα

πότε σε φορτωμένους πολλών βροχών ουρανούς

πότε σε ρεύματα επικίνδυνων ερώτων

μέχρι βουτώντας κάθετα να βυθιστώ

στο σίγουρο ψάρεμα της στερεοσκοπικής μου οφθαλμικής υπεροχής

αναδυόμενη με το έπαθλο της ουράς του σπαρταριστού θανάτου να εξέχει από το ράμφος μου.

Υστερα,

με επιδέξιες κινήσεις του ουρανίσκου

αμάσητες τις τελευταίες δονήσεις της ζωής μου καταπίνω

τη γλιστερή κατάβαση της στον Αδη των στομαχικών υγρών μου διασκεδάζοντας

πως γαργαλάει ευχάριστα τον οισοφάγο μου

Και αναρωτιέμαι,

πόση δειλία αλήθεια κρύβει,

να αποτολμώ πια μόνο μάχες με σίγουρες πάντα νίκες.

Πέραμα 8.11.2005 Sourlouloudi

ΥΣ : Η φωτο είναι φετεινή, από την Κύθνο