Sunday, November 11, 2007


Παρελθόν

Η Εφηβεία της έκλεισε την πόρτα της τη στιγμή που αντίκρυσε το πρώτο κραγιόν στα χείλη της, σηκώνοντας τα χέρια ψηλά για οτιδήποτε μπορεί να της συνέβαινε από δω και μπρός, βυθισμένη στην πλάνη της εικόνας του στήθους της που είχε αρχίσει να μεγαλώνει, αποφάσισε πως συμπλήρωσε πρόωρα το χρόνο που δικαιούνταν να περάσει στην γεμάτη ελαφρυντικά αγκαλιά της, και δεν δίστασε να τη ρίξει στον υπονόμο, παρατηρώντας από μακριά τον αγώνα της να βγεί και να αποδείξει πως δεν της αξίζε να συγχρωτίζεται με ανθρώπινα κατακάθια........

Παρελθόν

.......................που το θυμίζουν πιά μόνο οι αρρώστιες του σώματος που παρέμειναν, τα Παπ Τεστς της δεκαετίας του ογδόντα και τα Υπερηχογραφήματα με τις διογκωμένες συνήθως ωοθήκες και τα πολλαπλά άωρα και ωριμάζοντα ωοθηλάκια, έτοιμα για τα παιδιά τόσων υποψήφιων πατεράδων, που ποτέ δεν κυοφορήθηκαν................................ ........μόνο με τον μύκητα Candida Αlbicans και τα ταλαιπωριμένα της ιγμόρια την συνδέει τόσα χρόνια μιά στενή σχέση που δεν υποκύπτει σε καμιά ζηλιάρα μοντέρνα φαρμακολογία.

Παρελθόν

Εξαπάτηση και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις για την μετά το τέλος των καλοκαιριών εποχή, μυρωδιές από παλιές σχέσεις που μεταφέρουν άγνωστοι στις συναντήσεις μας στα ασανσέρ προκαλώντας μας να βυθίσουμε τις αισθήσεις μας στις πτυχές του λαιμού τους, τραγούδια -παλιές αφιερώσεις κενά νοήματος των οποίων ψιθυρίζουμε ασυνείδητα τα λόγια την ώρα της οδήγησης, ταξίδια μόνο με το νου, σε μέρη που το σώμα αρνείται να επιστρέψει..

Παρελθόν

Δεν σκοτίζεται που οι πρώην αγαπητικοί της κοιμούνται πιά με τις φίλες της, ανταλλάσσουνε γνώμες για την εξέλιξή τους στο κρεβάτι πίνοντας παγωμένα Milk sake και κάνοuνε όλοι μαζί παρέα προσποιούμενοι ότι δεν ζήσανε ποτέ μαζί..............καμιά φορά δεν προσποιούνται, στ’ αλήθεια το χουνε πια ξεχάσει..

Παρελθόν

Business lunch, 15 χρόνια μετά, ποιός θα το πίστευε; Γελάει με τα αστεία του, πίνοντας Grapa από αχλάδια, ενώ αυτός αφηγείται μοντέρνες απάτες με πιστωτικές κάρτες, την ώρα που πληρώνει με ύφος διεθνούς κοσμοπολίτη το λογαριασμό με μία από αυτές, φλερτάροντας με την άκρη του ματιού την όμορφη Ινδή σερβιτόρα. «Κάποτε ορκίστηκα πως πέθανες για πάντα» σκέφτεται, κι αναρωτιέται αν τον είχε αγαπήσει γιατί την έκανε τόσο να γελάει.. Χαίρεται τρομακτικά που το πρόσωπό του είναι αλλοιωμένο και πρησμένο απ΄ το αλκοόλ και την κοκαίνη, αλλά πιό πολύ χαίρεται για τα χρήματα που θα της δίνει από δω και στο εξής για να φροντίσει να μην τον κυνηγάει πια η Interpol.

Παρελθόν

Aν υπήρχε αγωγή αποζημίωσης για την προδοσία, σήμερα θα ήταν εκατομμυριούχος...

Sourlouloudi 2007


6 comments:

piece de resistance said...

περαστικα περαστικα περαστικα τοσο κοντα στη γυναικεις εμπειρια αυτο που περιγραφεις και δυστυχως εχουμε το μοναδικο προνομιο!? αυτης της εμπειριας τολμηρο και καλο ποστ,μια θεματικη που αξιζει να τη ξορκιζουμε το γραψιμο με εικονες δεν ξερω Ο Σατι ηταν και για μενα ενα απορσδοκητο δωρο οπως λεγες για το πορτραιτο σου απο εναν αγνωστο που μαλιστα προτιμησε να μην συστηθει απλα αφησε στο μπλογκ 3 τελειες και τη διευθυνση στο γιου τουμπ! μου αρσεε και εμεν πολυ και μου δωσε την ιδεα για το ποστ καληνυχτα..περαστικα

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ said...

H αποζημίωση είναι το μέλλον. Το παρελθόν στα οικονομικά λέγεται 'sunk cost'.

piece de resistance said...

Θέλω να περπατησω στους αμμολοφους Να βλεπω τη θαλασσα του χειμωνα.Θέλω να φιλησω το κυμα με κραγιον που δεν θα ξεβαφει μονο θα υγραινεται απο το κυμα .Θελω να εχω χειλη υγρα απο κυμα και χερια υγρα απο εσενα Να περπατησουμε στους αμμολοφους Μην πεις οχι!! apo to shmerino mou post

asxeto said...

to be something is to be nothing.....the chinese may say http://irrelevantly.blogspot.com/2007/11/to-be-something-is-to-be-nothing.html

antigonos said...

Πικραμένες noir ιστορίες που δε θα νιώσουμε ποτέ εντελώς.

Iωαννα Κολλινιατη said...

Kαλώς ήρθες Αντίγονε. Σε ευχαριστώ για την επισκεψή σου. Ακόμα κι αν δεν νιώσεις ποτέ την ιστορία, ενιωσες την ατμοσφαιρά της "κι είναι πάντα αυτό αρκετό" που λέει και το τραγούδι