Καρναβάλι ενός κρυφού εαυτού

Δεν είμαι αυτό που περιδένει μεταξωτά το λαιμό μου
Ακόμα και το μετάξι με πνίγει.

Ομως τα ρούχα που φέρω –προσεκτικές επιλογές δεκαετιών--

μπορούν να με κάνουν γιατρό, δικηγόρο, ιδιαιτέρα γραμματέα.

Για να είμαι όλα αυτά δεν πρέπει παρά να έχουν τα ρούχα μου αυστηρές γραμμές και χρώματα,

τα παπούτσια μου να είναι σκουρόχρωμα και κλειστά,

τα μαλλιά μου μαζεμένα και τα χείλη μου άβαφα και σφικτά.

Γιατί όμως, αφού έτσι μόνο διατείνεστε πως με σέβεστε,

όλοι αναίσχυντα φαντάζεστε πως το γκρί τους καλύπτει αναμφίβολα

έναν δαντελένιο ή ακόμα χειρότερα λικρα κρυφό εαυτό;

Αν πάλι λατρεύετε τις πλάνες,

επιτρέψτε μου να σας εξαπατήσω με στυλ.

Σας διαβεβαιώνω πως μπορώ να καταγελώ τη μοναδικότητα της αστυνομικής μου ταυτότητας,

ψηλώνοντας, αλλάζοντας χρώμα ματιών, μαλλιών, επάγγελμα,

αρκεί να μην ξεχνάω ποτέ να σκουπίζω τις πρόσκαιρες μεταπλάσεις μου σε μαντηλάκια καθαρισμού ρόλων και αξιοπρέπειας,

και να αδειάζω κάθε νύχτα τα κονφετί απ΄τα παπούτσια μου.

Sourlouloudi