Tuesday, September 25, 2007



Body languαge

Την ώρα που η μπάντα έπαιξε το πένθιμο εμβατήριο, και τα βήματα των τεσσάρων συντονίζονταν αργά στους ρυθμούς των κρουστών, δεξιά και αριστερά απ’ την σημαία που σκέπαζε τη γυαλάδα του δρύινου ξύλου, με το κεφάλι να κρέμεται ανάμεσα στους ώμους, οχυρωμένη πίσω απ΄ το αδιαπέραστο μαύρο ενός κοκάλινου σκελετού γυαλιών-πεταλούδας, εστιάζοντας από τα γόνατα τους και κάτω, μετρούσε αμήχανα τα παπούτσια που στέκονταν πάνω στο γρασίδι, με τις μύτες τους στραμμένες καταπάνω της.

Και καθώς το βλέμμα κύλαγε αφηρημένα πάνω από κατάμαυρες γόβες και απρόσωπα μοκασσίνια, ένα ζευγάρι μπεζ καστόρινα παπούτσια με λίγες πινελιές εκάϊ, με εξαιρετική ραφή και προσεκτικά στοιχισμένα μεταξωτά κορδόνια, έκανε το βλέμμα της να σταθεί. Το δεξί είχε σταθερά τη μύτη στραμμένη προς το μέρος της, ενώ το αριστερό, πιο αμήχανο, στηριγμένο πάντα στον άξονα ενός καλοσχηματισμένου τακουνιού από ξύλο τριανταφυλλιάς, καταπλάκωνε με γρήγορες κινήσεις, πότε αριστερά και πότε δεξιά, τις τούφες της φρεσκοκουρεμένης χλόης.

Ασυναίσθητα έσπρωξε τους γοφούς μέχρι να σφηνώσουν στην πλάτη της καρέκλας, έσφιξε τα πόδια, ένωσε τα γόνατα μεταξύ τους και τέντωσε τη φούστα προς τα κάτω. Υστερα ίσιωσε την πλάτη και πρόταξε το στήθος προς το μέρος τους, ελέγχοντας ένα ένα τα κουμπιά, για την περίπτωση που κάποιο θα υπέκυπτε στην πίεση της ξαφνικής και απότομης έκτασης του σώματος. Διατηρώντας το κεφάλι στραμμένο προς το έδαφος, με την έκσταση της μπεζ αυθάδειας των καστόρινων παπουτσιών να της γαργαλάει το υπογάστριο, αποτόλμησε μια αναρρίχηση του βλέμματος ελάχιστων μόνο εκατοστών και ελέγχοντας απόλυτα την κίνηση των βλεφάρων, επέτρεψε στην επιθυμία να κινηθεί στα στενά πλαίσια της διαδρομής που ξεκινούσε πάνω από το στρίφωμα του παντελονιού και τελείωνε στη γραμμή του φερμουάρ, ακριβώς κάτω από την σκαλιστή αγκράφα μιας ασυνήθιστης ζώνης από δέρμα προβάτου.

Υστερα συγκέντρωσε όλη τη δύναμη του βλέμματος πάνω στο φερμουάρ, προσπαθώντας να ανιχνεύσει ανεπαίσθητες μικρές κινήσεις κάτω από το ύφασμα, ενώ την ίδια στιγμή, ένα ανεβοκατέβασμα του ματιού συνέλαβε το αριστερό μοκασσίνι να έχει σταματήσει το αμήχανο παιχνίδι με τη χλόη και να έχει στραφεί καθαρά προς το μέρος της. Αξαφνα, και καταμεσής της ζέστης του καλοκαιριού, ένιωσε το αναπάντεχο ρίγος του ρεύματος των χαραμάδων του χειμώνα, και τις ρώγες της να διαπερνούν το λεπτό μεταξωτό του στηθόδεσμου και το ζέρσεϋ του πουκαμίσου.

Στην απέναντι πλευρά, ένα χέρι με δυνατά και μακριά δάκτυλα, προσγειώθηκε με ορμή πάνω στο φερμουάρ, διαταράσσοντας με πολύ γρήγορες και απαλές κινήσεις τις πιέτες δεξιά και αριστερά απ΄ τον καβάλο, επιτρέποντάς της να αρχίσει σιγά σιγά να διακρίνει τα μικρά σκιρτήματα για τα οποία είχε απαγορεύσει στο βλέμμα της να μετακινηθεί εδώ και λίγα λεπτά από την εικόνα στην οποίαν είχε εστιάσει.

Το χέρι εκτελώντας γρήγορες κινήσεις απαλού ξεσκονίσματος, ανέβηκε με ταχύτητα προς το λαιμό και προσγειώθηκε στον χοντρό κόμπο μιας μεταξωτής γραβάτας με γκρί και μπέζ ρίγες. Το βλέμμα της με την ίδια ταχύτητα παρατήρησε τους αδένες του λαιμού του που φούσκωναν, κάτω από την πίεση της διόρθωσης του κόμπου της γραβάτας, και διέκρινε μέσα από το άσπρο λινό του πουκάμισο, τα κόκκαλα της κλείδας να τεντώνονται με περηφάνια δίπλα στον φρεσκοσφιγμένο κόμπο.

Ενιωσε τον ιδρώτα να κυλάει αργά από την κοιλότητα της μασχάλης μέχρι τα πλαϊνά της μέσης της και το αίμα να ζεσταίνει απαλά τις αρτηρίες της. Το βλέμμα τώρα απαιτούσε να ανέβει λίγο περισσότερο αδιαφορώντας για τα μαλώματα της και τις νουθεσίες της περί εγκράτειας και απαγορευμένου τόπου και χρόνου. Ασυναίσθητα, έβγαλε τα γυαλιά και τα ακούμπησε στη φούστα, έστρεψε τους καρπούς των χεριών της προς το μέρος του και σταύρωσε με προκλητική αυθάδεια τα πόδια της δίνοντας μια ανεπαίσθητη κλίση στα γόνατα έτσι ώστε να έρθουν στην ίδια ευθεία με τις μύτες των παπουτσιών του.

Το βλέμμα τότε δραπέτευσε από την επιβολή της και με σίγουρες κινήσεις προσγειώθηκε στο πρόσωπό του, επιτρέποντας στις κόρες των ματιών τους να υγρανθούν ταυτόχρονα σε μία μοναδική στιγμιαία συνάντηση τόσο υψηλής ακτινοβολίας, ώστε η λανθάνουσα θερμότητα των σωμάτων να απελευθερωθεί με μια ένταση που καμιά επιστημονική μέθοδος, τύπος ή σταθερά δεν θα μπορούσε ποτέ να μετρήσει.

Υστερα τα μπεζ παπούτσια οπισθοχώρησαν και χάθηκαν ανάμεσα στα μαύρα, και το κεφάλι της έμεινε πάλι να αιωρείται ανάμεσα στους ώμους σε μια γλυκιά ταλάντωση εκκρεμούς.

sourlouloudi 2003

12 comments:

Anonymous said...

Sweet!

hasapi grammata said...

gia des pou tha adalazoume koplimeda... tin apopsi mou gia ti monadiki grafi sou tin kseris. xeimaros sinaisthimaton, alla afidatomena kai apomakrismena apo tis katastasis kai ta gegonota, kai alla pirina kai etoima na ekragoun, ola se statheres dosologies. miazei me ena kazani pou sigovrazi me vegalika kai perimeneis na deis an tha vgi kalo to fagito i an tha minis xalkomania stin periptosi pou oi ipologismoi vgoun lathos kai... paravrasoun! kai stis dio periptosis pados to theama einai apostomotiko, mesa sto fos kai ti lampsi!!!
kali sou imera

Anonymous said...

Στο τέλος μένει η απορία αν φορώ τα λάθος παπούτσια, ή φοράω τα σωστά αλλά τα δείχνω σε λάθος άνθρωπο;

ΠΑΥΛΟΣ said...

Τι γλυκό ...

5 pink flowers said...

Ρωτατε πως θα μπορουσε ένα γεννηθει το συναισθημα της αγαπης Σας απαντα ισως από μια αιφνιδια ρωγμη στη λογικη του συμπαντος παπαδειγματος χαρη από ένα λαθος ποτε από θεληση αλλα από το κάθε τι από το πεταγμα ενός πουλιου της νυχτας ,από μια λεξη από ενα εγκλημα από τον ιδιο μας τον εαυτο ,από μεσα μας,ξαφνικα χωρις να ξερουμε πως Kοιταξτε σας λεει ανοιγει και αναμεσα στα ορθανοιχτα βλεπετε Σας λεει Ελα

Anonymous said...

this man by yet another human destiny thrown out of his land in the middle of strangers.
this man from his early youth he was full of revolt but he also had a heart full of love and desire to break into a more sensible world. A total stranger and loner the melodies of his heart in their subtle sound were filling. This man with hope and impatience for a life more beautiful wasn’t it vital that our meeting took place in a tempest of joy

piece de resistance said...

this man by yet another human destiny thrown out of his land in the middle of strangers.
this man from his early youth he was full of revolt but he also had a heart full of love and desire to break into a more sensible world. A total stranger and loner the melodies of his heart in their subtle sound were filling. This man with hope and impatience for a life more beautiful wasn’t it vital that our meeting took place in a tempest of joy

Iωαννα Κολλινιατη said...

5 pink flowers
Χαρηκα ιδιαίτερα για την επίσκεψη στο Blog μου. Θα επισκέπτομαι και εγώ το πραγματικά υπέροχο δικό σας καθημερινά. Συμφωνώ ότι ένα ερωτικό συναίσθημα μπορεί να διαρρήξει τα πάντα και να γεννηθεί οπουδήποτε (και τι υπέροχα που το είπατε..) Μπορεί να διαρρήξει την θλίψη, τον πόνο, την απογοήτευση, την ασχήμια, την πεζή καθημερινότητα, τον καθωσπρεπισμό, κάθε νομικό ή ηθικό κανόνα. Πόσο απίθανα μας αιφνιδιάζουν όλα αυτά τα απροσδόκητα ξαφνικά σκιρτήματα..

5 pink flowers said...

Τι ειναι το θαύμα? αγαπητή γλυκειά σιωπηλή interpenetration Ενα τίποτα που αλλάζει τι ζωή?
keep interpenetrating silently.
Ειναι τα πιο ηχηρά μελωδικά μυνήματα τα δικα σας.. που για αυτο ειναι και δικα μας

5 pink flowers said...

με αφορμή το σχόλιο μου ηρθε κι ενα ποστ
εισαι καλη εμπνευση και με τετοιο τιτλο μπλοκγκ!
καλο βραδυ

5 pink flowers said...

Ερχομαι παλι εδω στο φιλόξενο σπίτι σας να κλαψω για εναν φίλο τον Νικητα που εφυγε σημερα το πρωι ξαφνικα.Του γραψα δυο λόγια http://alwaysthesea.blogspot.com/2007/10/blog-post_10.html

5 pink flowers said...

αχ σουρλουλούδι καλό, πόσο δίκηο εχεις. πάντα με τα λουλούδια σου τόσο τρυφερά τα εναποθέτεις στο πόνο η τη χαρά μας, η σιωπηλή σου ύπαρξη αχ τη γλυκεια που είναι σε ευχαριστω.Ναι τις στιγμες μας Τις στιγμες μας ολοκληρες να τις ζουμε ,ν ατις ρουφάμε ως το μεδούλι,να μην τις αναβαλλουμε.Σ ευχαριστω και εκεινος τα ειδες τα λουλούδια σου να ξέρεις