Γράμμα από το Desktop

Είμαι μάλλον ορχιδέα

Εχω πάντα το φόβο πως αν με είχαν φωτογραφήσει από άλλη γωνία, και το κάδρο ήταν ανοιχτότερο, μπορεί να μάθαινα πως δεν είμαι παρά ένα κοινό αγιολούλουδο του βουνού, επεξεργασμένο ηλεκτρονικά -ακόμα χειρότερα- για περισσότερη αντίθεση και χρώμα. Ευτυχώς για την εντύπωση που φέρω για τον εαυτό μου, δεν υπάρχει παρά μία μόνο φωτογραφία μου στο διαδίκτυο.

Δεν ξέρω ποια είναι η θέση μου εδώ.

Δεν θυμάμαι καν αν έχω μεγαλώσει σε βρεγμένο χώμα.

Από τον τρόπο πάντως που με χρησιμοποιούν, εικάζω πως ο ρόλος μου είναι να κάνω μαγικότερη την ανία,

χρωματιζοντας φούξια-γκρί τις στιγμές της,

απολύτως ανίκανη ωστόσω να την αρωματίσω.

Συνήθως οι αναπολήσεις που προκαλώ και που παρεμβάλλονται των δακτυλογραφήσεων, αφορούν σε ιαπωνικά ξύλινα παρτέρια, ή σε ανιαρές νεόπλουτες συλλέκτριες σπάνιων λουλουδιών στη ΝΥ.

Για μενα πάλι, ένα μόνο πλεονέκτημα πιστεύω πως θα μπορούσε να κρύβει η τοποθετησή μου στην οθόνη του υπολογιστή σου

…….ή μήπως μειονέκτημα;

Παρά την απόλυτη έλλειψη οξυγόνου και υδάτων, δεν μου επιτρέπεται ο μαρασμός.

Είμαι υποχρεωμένη σε ισόβια ακινησία,

σαν βουτηγμένη σε πορσελάνη,

στερούμενη δικαιωμάτων που απολαμβάνουν ακόμα και οι κοινες ορχιδέες των ανθοπωλείων, καθώς

δεν συγχρωτίζομαι με άλλα άνθη,

δεν απολαμβάνω κολακευτικών σχολίων,

ενώ το τζάμι που με προστατεύει, δεν μου επιτρέπει να πουδράρω καμία ανήσυχη μύτη με πορτοκαλί στίγματα γύρης.

Τη δική μου ανία πάλι, ουδείς την διασκεδάζει.

Συνήθως περνώ τη μέρα μου προσευχόμενη την ύπουλη διεισδυτική κυριαρχία ενός ανίκητου ηλεκτρονικού ιού

που θα με ανακουφίσει με την καταστροφικότητά του,

από την κούραση της αθανασίας μου.

Sourlouloudi 2007