Tuesday, October 30, 2007



Τριεθνές

Πρέσπας Μεγάλης

Πρέσπας μικρής

ξεχασμένος Ερωδιός

«Οι Κορμοράνοι είναι οι καθαρίστριες των Πελεκάνων» διδάσκεται ένας τουρίστας

Δυο δυο οι αγριόπαπιες. Είναι σμήνος οι δύο; ή διπλή μοναξιά;

Ανάμεσα στις καλαμιές,

καφέ μικρές πλατφόρμες,

αργά απομακρύνονται οι ράχες των αγελάδων,

υποτασσόμενες στη σκιά του βουνού

Δεν αγγίζω την λίμνη για να μην την σπάσω

Μια πινακίδα απαγορεύει το καθρέφτισμα

Με άνοιγμα φτερών δυό μέτρα,

ποιας φωτογραφικής μηχανής φακός

δεν θρυμματίζεται μπροστά σε τόση ελευθερία;

Ομόκραυγοι ταξιδευτές,

συνδαιτυμόνες της μαρίδας των κουρασμένων κοπαδιών

βράχων συν-τοπογράφοι, γλιστερών

των θλιβερών συνόρων πιό Τριεθνές;

Ο στύλος που διάλεξα ήταν περσινός

Τίνος αυγά επωάζω;

Τίνος είμαι κορμοράνος;

Πρέσπες 2004

Soulouloudi

12 comments:

5 pink flowers said...

ομοκραυγε ταξιδευτη,περηφανη ποζα παιρνουμε μπροστα στους φακους γιατι η ελευθερια μας μπορει να μην χωραει σε καδρα ειναι ομως ομορφη και αξιζει να γινει εικονα
ειχες παει εκδρομη?

Iωαννα Κολλινιατη said...

Καλώς σε βρήκα γλυκιά 5 Pink flowers. Η ελευθερία καταγράφεται, υμνείται, βιώνεται, αλλά δεν αποτυπώνεται εύκολα, εκτός αν την χειριστεί σωστά κανένας από εσάς τους ειδικούς. Δεν είχα πάει εκδρομή, είχα αυτοεξοριστεί από το σπίτι μου για λόγους πολύ σοβαρους. Γύρισα αλλά δεν έχω ακόμα συνέλθει τόσο ώστε να ανοίξω τα παραθυρόφυλλα. Αλλωστε ο κίνδυνος ελλωχεύει. Ζηλεύω τις εκδρομές σου. Θα ήθελα να έρθω κάποτε μαζί. Φιλιά

dousam said...

Pano stin ora sas vrika na milate gia eleftheria.Nai sourlouloudi eixa fygei se taxidi gia douleies gia afto eleipsa ..pou lene... alla prin teleiosei o minas irtha kai postarisa ena mikro gia ton OXTOVRI pou lene.. http://voice-of-the-voices.blogspot.com/2007/10/in-memoriam-october-revolution.html
Oreo to portraito sas agapiti dark and revolutionary enough!Elpizo na sia kalitera tora

5 pink flowers said...

υπαρχει καποιος που θα σε αγαπησει για αυτο που ειπες τωρα δα στο μπλογκ μου γαι τη κεραμιδογατα και τονυπνο.Καποιος που μου κλεβει τον υπνο και επιμενει οτι ετσι ειναι οπως τα λες..αλλα οταν παραγινεται λεω βλεπω νυχτα μεσα στη μερα τα ματια κλεινουν δεν με καταλαβαινω πια ..ανησυχω..ματαια λες αλλα εγω ανησυχω και βεβαια ζηλευω τις γατες και τα πουλια που βρισκουν εκεινη την αγρια ωρα να την ομορφυνουν με το τραγουδι τους..Μαζι στις εκδρομες Μαζι οποτε θελεις..ειμαστε τοσο κοντα ουτως η αλλως εχω διεκδικησει την ταυτοτητα σου απο εναν κοινο μας φιλο μπλογκερ που επισκεπτομαστε μαζι στις ιστοδιαδρομες μας Εκεινος σιωπηλα προστατευτικος της ταυτοτητας..ενταξει οταν ερθει η ωρα

piece de resistance said...

δεν ειναι μονο οι πινακιδες που
απαγορευουν το καθρεφτισμα Ο φοβος να μας αντικρυσουμε στα ματια ισως ειναι ..με αφορμη ενα στιχο σου στο ωραιο ποστ..περι μνημης εχεις δικιο.Περι αυτοεξοριας στο σπιτι γνωριζεις οτι το γνωριζω γιαυτο εξερευνω τα χρωματα των δωματιων με ιχνη απο κοκκινο.Μην φοβασια τονκινδυνο ειμαστε εμεις εδω δεν βλεπεις; καμποσοι..ειμαστε

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ said...

"Ομόκραυγος ταξιδευτής" ... Σχεδόν ζηλεύω.

Anonymous said...

Απο τις δικες μου Πρεσπες κρατω την απολυτη ηρεμια στο μεσο της ξυλινης γεφυρας που μου θυμισε εντονα εναν περιπατο με τον πατερα μου στα παιδικα χρονια..τον αναπολησα βαθια τον περιπατο αυτο.
Απο τις δικες σου Πρεσπες κρατω την αναγκη σου για ελευθερια και την απεεεεραντη μοναξια σου ωστοσο. Γιατι ρε λουλουδι??..Αυθορμητα ανακαλεσα στη μνημη το ''ΠΑΡΑΠΟΝΟ''της Ελευθεριας Αρβ. Και παντως ξεκαθαρα συναισθηματα βαλμενα με σκεψη.Πολυ ομορφο..

Iωαννα Κολλινιατη said...

5 pink flowers
Ευχαριστώ για την "πρόσκληση" αν και στην πραγματικότητα μάλλον αυτοπροσκαλέστηκα. Για την ισότητα των πληροφοριών πάντως και επειδή εγώ ξέρω την ταυτότητά σου, θα του πω να σου δώσει και αυτός τη δική μου. Καλό απόγευμα

Piece de resistance
Eυχαριστώ που επιστρέφεις. Εχεις δίκιο γι αυτό που έγραψες για το καθρέφτισμα του εαυτού μας. Οσο για την αυτοεξορία έχω και εγώ ευτυχώς κόκκινο δωμάτιο εδώ μέσα να φυλακιστώ όσο καλύτερα γινεται τουλάχιστον. Ευχαριστώ επίσης θερμά για την συμπαράσταση, το πρόβλημα της ασφάλειάς μου είναι ήδη σοβαρό και μπορεί να εξελιχθεί την περίοδο αυτή σε πολύ σοβαρότερο, σκέφτομαι καμία φορά να ανοίξω ένα blog και να μιλήσω μόνο γι αυτό (πάνε σχεδόν 3 χρόνια) αλλά και ψυχικά μου φαίνεται κουραστικό. Μου αρκεί πάντως που έστω και εσείς, οι γνωστοι-άγνωστοι φίλοι μου θα ανησυχήσετε αν εξαφανιστώ ξαφνικά.

Δε μασάμε ρε
Σε ευχαριστώ που είσαι σταθερά εδώ. Ζηλεύεις που είναι συν-οδοιπόροι αυτού του κόσμου που μιλάνε συμπτωματικά και την ίδια γλώσσα? Μήπως ζηλεύεις τη γαλήνη του πετάγματος? Η μήπως απλά ζηλεύεις το συν- με ότι αυτό σημαίνει? Συν-τροφοι, συν-ταξιδευτές, συν-ομιλητές, συν-έκδημοι, συν-ακροατές, σύμμαχοι, συμπράττοντες, συμπάσχοντες...

Υsatis today
Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου. Δεν έχω καταλάβει ακόμα το φύλο σου, αλλά τι σημασία έχει...Χαίρομαι που σου ξύπνησα ωραίες μνήμες. Γράψε κάτι στο blog σου για τον περίπατο με τον πατέρα σου θα με ενδιέφερε. Η μοναξιά να ξέρεις είναι υγεία. Την επιλέγω ενίοτε γιατί με θρέφει πνευματικά. Εχω γύρω μου δεκάδες κάθε μέρα, και πολύ κοντά μου αν θέλω, αλλά αποκλειστικότητες δεν μου αρέσει να δίνω. Ειναι υγεία να μπορείς όταν θες να είσαι μόνος και όχι δυστυχής. Οσο για την ελευθερία, έχεις δίκιο. Πεθαίνω χωρίς.

piece de resistance said...

τα ιχνη σου σουρλουλουδι ανεξιτηλα ειναι δεν θα εξαφανιστεις δεν θα το αφησει κανεις,μα να ανησυχησαμε βλεπεις κι εσυ επεστρεψες να μας μιλησεις για ελευθερια ειμαστε ολοι καθρεφτες μας και καθως δεν γνωριζουμε φυλο ταυτοτητα η αλλα στοιχεια αστυνομικης ταυτοτητας απολαμβανουμε την ελευθερια αυτη εστω και προσκαιρη Κοιτα να προσεχεις χωρις τη σιωπηλη σου διεισδυδη φτωχοτεροι ειμαστε

Μπαλκάν-Αφρίκ! said...

Οπότε το "συν-" υπάρχει, ή είναι μια οφθαλμαπάτη στην έρημο που όσο τη πλησιάζεις τόσο απομακρύνεται;

asxeto said...

beautiful...oti prepei gia apopse

Iωαννα Κολλινιατη said...

Μπαλκάν-Αφρίκ
Το "συν-" πολλοί το συν-άντησαν. Για μένα πάντως τις περισσότερες φορές ήταν οφθαλμαπάτη. Υστερα από πολλές τέτοιες διαψεύσεις μέσα στην έρημο, όπου και να υπήρξε, εγώ είχα πάψει πια να το πιστεύω.


asxeto
Δεν ξέρω που το ταίριαξες και με τι αλλά, όπου και να σε ταξίδεψε, εμένα μου φτάνει. Σε ευχαριστώ